PROTEST (in de) KUNST

Wat betekent protest?
Volgens het woordenboek betekent protest: 'uiting van verzet', tonen wanneer je met iets niet akkoord bent, opkomen voor iets waar je in gelooft, iets dat nauw aan je hart ligt en iets waar je niet mee akkoord gaat.
Protestkunst verwijst naar creatieve werken die geproduceerd worden door verschillende mensen, nl.: activisten, kunstenaars,... of bepaalde bewegingen, bvb.: Black Lives Matter, ...


Protest voeren, hoe doe je dat?

PROTESTACTIE TEGEN
In groep gelijkgestemden, samenkomen en je stem laten horen. Materialen als borden, spandoeken, posters en andere gedrukte materialen gebruikt men om de oorzaak of boodschap over te brengen. Dit zijn onderdelen die we ook te zien krijgen tijdens demonstraties of opstanden, wanneer de bevolking niet akkoord gaat met bepaalde maatregelen, denk aan 26 december wanneer de cultuursector massaal protesteerde in Brussel.
In de kunst zijn dergelijke werken meestal kortstondig en vaak niet gesigneerd of eigendom van een persoon. Ook worden er soms vredessymbolen gebruikt, denk maar aan de verhoogde vuist bij 'Black Lives Matter'.

OPKOMEN VOOR, POSITIEVE ACTIE VOEREN
Indien er een thema is die je na aan het hart ligt, kan je kiezen om positief naar buiten te komen en gelijkgestemden te zoeken voor je doel. Ook hier wordt er met een zo groot mogelijke groep samengewerkt om het doel in de kijker te plaatsen.
Denk maar aan de warmte week, op een positieve manier actie voeren, fondsen verzamelen, steeds om een doel dat meer steun en ruchtbaarheid mag krijgen te ondersteunen. Iedereen samen, met een warm hart en positief gevoel.

PERSOONLIJKE MENING UITEN
Ook via het uiten van je eigen mening, binnen een kleine omgeving kan al een duidelijk gebaar zijn. Hoe bekender je bent, hoe meer anderen je kan bereiken natuurlijk. Deze protestvorm kan zowel positief als negatieve klank hebben. De duidelijkste voorbeelden vinden we hier in de muziek en de modewereld. Een artiest kan via zijn songtekst zijn mening over een bepaald thema uiten. Denk maar aan Bob Dylan, P!nk, Rap en hiphop zijn een uitgelezen medium om je teksten naar je hand te zetten.
Modeontwerpers gebruiken steeds vaker hun creaties om het klimaat, de oceaanvervuiling of andere thema's te ondersteunen.

Wat er ook van belang is bij protestkunst is 'waar' het doorgaat, geplaatst en/of geïnstalleerd wordt. Denk maar aan 'Banksy' met zijn graffiti of andere straatkunst.
Protestkunst is niet iets dat zich beperkt tot één regio of land, het is een methode die gekend is en gebruikt wordt over de hele wereld, hierdoor proberen protestartiesten op deze manier ook een zo breed mogelijk publiek te bereiken.
Naarmate de bevolking/het publiek meer durft opkomen voor sociale rechtvaardigheid over de hele wereld, is er een zichtbare toename van het gebruik van protestkunst. Enkele van de meest kritisch effectieve kunstwerken van de afgelopen periode werden buiten de galerie en buiten het museum gehouden en op die manier heeft protestkunst een andere relatie met het publiek gevonden.

Enkele politiek geladen kunstwerken...

De eed van de Horatii, Jacques-Louis David, 1784
Dit werk wordt beschouwd als een van de meesterstukken van het neoclassicisme. (een kunststroming, gericht op de (bouw)kunst van de oude Grieken en Romeinen). Het werk behandelt een belangrijk onderwerp uit de Romeinse mythologie, waar drie broers in een-op-een gevechten Rome moesten verdedigen tegen de Curiatii uit Alba, een stad uit de buurt en rivaal. Enkel de oudste broer blijft in leven, die door zijn zus vervloekt wordt en haar daarom op haar beurt ook doodsteekt. (Ze was getrouwd met een van de Curiatii) Het gevecht zelf komt voor in verschillende literaire bronnen maar de eed is door David bedacht..
De derde mei,
Francisco de Goya, 1808
Op dit schilderij is een wandaad afgebeeld die tijdens de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog door de Fransen werd begaan.
Goya werkte van 1808 tot 1814 als hofschilder aan het Franse hof. In zijn serie van schilderijen 'De rampen van de oorlog' gaf Goya uitdrukking aan zijn afkeer van oorlog. Deze schilderijen werden pas na zijn dood openbaar. De aandacht wordt spontaan getrokken naar de man met de witte hemd en omhooggestoken armen. De burgers (slachtoffers) worden herkenbaar weergegeven terwijl degene die hen zullen afslachten anoniem blijven.


Guernica,
Pablo Picasso, 1937
Het schilderij straalt veel expressie en drama uit, het paard, de stier, de gezichten,.... Het schilderij is 7m op 3m en gemaakt met olieverf. Het werd gemaakt in het kader van een bombardement in het dorpje Guernica (Spanje). Dit bombardement werd veroorzaakt door een fascistische beweging van Hitler. Het dorp heeft enorm afgezien en had veel onschuldige burgers die om het leven kwamen. Dit is dus een protest tegen die bewegingen. Picasso ging hiertegen in opstand en uitte zijn onvrede over de gebeurtenissen. Het schilderij is niet realistisch want er zit veel symboliek achter meerdere onderdelen dan wat er effectief gebeurd is maar dit is een bewuste keuze. Het schilderij wil duidelijk een politiek statement maken en toen was 'de regel' dat dergelijke schilderijen een niet-realistisch karakter moeten hebben.
Sinds de zwarte Amerikaan George Floyd om het leven kwam bij een hardhandige politie-arrestatie, gaan mensen over de hele wereld de straat op om aandacht te vragen voor racisme. Ook kunstenaars spreken zich uit en maken krachtige werken over politiegeweld en racisme.
Het buitensporige politiegeweld tegen zwarte mensen raakt de samenleving diep. Kunstenaars zoeken naar manieren om gevoelens van woede, troost, angst, hoop en kracht in beeld uit te drukken. De protestkunst van de #blacklivesmatter beweging gebruikt vaak symbolen, zoals de omhoog geheven vuist. Ook herdenken de kunstwerken de omgekomen personen of vragen ze om gerechtigheid.
"Made in the USA", Dareece Walker, 2014
Deze kunstenaar gebruikt karton om te laten zien hoe er met zwarte arrestanten wordt omgegaan. Hij schildert confronterende beelden van politiegeweld. Het karton toont de kwetsbaarheid van de arrestanten. Tegelijkertijd staat zijn werk symbool voor de wijze waarop met de zwarte arrestanten wordt omgegaan, ruw, alsof ze inwisselbaar wegwerpmateriaal zijn.

Another fight for remembrance,
Titus Kaphar, 2014
Kaphar benadrukte hoe de
demonstranten zelf weer met politiegeweld te maken kregen. Ook toen kreeg
president Trump veel kritiek over de aanpak van de demonstraties en het geweld
dat ook tegen vreedzame demonstraties werd ingezet. Kaphar benadrukt het racistische
element door de zwarte demonstranten geheel in witte verf weer te geven.

Het werk van Ti-Rock Moore is controversieel. Niet alleen omdat de familie van Michael Brown niet erg gelukkig was met een nagemaakt lichaam van hun naaste, maar ook omdat Ti-Rock Moore zelf wit is. Met name zwarte demonstranten vroegen zich hardop af in hoeverre een witte kunstenaar zich kan inleven in de levens van de zwarte slachtoffers. Zo blijkt dat demonstranten die protesteren tegen racisme zelf ook niet vrij zijn van vooroordelen.
Ras en kunst,
Ti-Rock Moore, 2014
De gevoeligheid van het onderwerp blijkt uit de provocerende kunstenaar Ti-Rock Moore. In haar werk refereert ze opnieuw naar de dood van Eric Garner met de tekst Choke Hold, waarin ze de O vervangt door een strop. Het dode lichaam van Michael Brown maakte ze zelfs letterlijk na in een installatie. Museumbezoekers worden zo fysiek geconfronteerd met het gevolg van racistische politiegeweld.
Ultra Absorbence, Laura Murray

Een van de vele afbeeldingen in "RESIST!" Die door de makers "een gratis tabloidkrant van 40 pagina's met politieke strips en afbeeldingen van voornamelijk vrouwelijke kunstenaars" wordt genoemd, die wordt verspreid tijdens de Women's March in Washington. De kunstenaar zei: "Ik vroeg mezelf af, hoe kan ik reageren op een manier die vredig, krachtig en - het belangrijkst - vrouwelijk is?"
"Do women have to be naked to get into U.S. museums? Less than 5% of the artists in the MET.Museum are women, but 85% of the nudes are female."
Guerilla Girls, 2019
De Guerrilla Girls noemen zich het geweten van de kunstwereld. Al ruim 30 jaar strijden ze voor meer gelijkheid en diversiteit in galeries en musea. Met piemel-tellingen en humoristische posters vragen ze aandacht voor de achtergebleven positie van vrouwelijke kunstenaars.

In 1984 organiseerde het Museum of Modern Art een tentoonstelling die pretendeerde een overzicht te geven van de beste hedendaagse kunst van dat moment. Van de 169 geselecteerde kunstenaars waren er slechts 13 vrouw. Een groep vrouwelijke kunstenaars kwam daarom in protest. Ze organiseerden zich in het collectief "Guerrilla Girls".
De favoriete methode van de Guerilla Girls is het maken van posters met confronterende teksten, die ze ophangen bij musea en galeries. Dit is hun beroemdste werk met humor en acties vragen ze sindsdien aandacht voor ongelijkheid binnen de kunstwereld. Vrouwen hebben meer kans om als naaktmodel dan als kunstenaar in het museum te hangen.
Waarschijnlijk heb je dit jaar wel gehoord over actievoerders die heel bekende kunstwerken bekladden, zichzelf hieraan vastlijmen,... allemaal met het doel om in de media te verschijnen. Maar wat is hun doel? Waarvoor willen ze anderen activeren? Komen ze op deze manier echt met hun doel naar buiten of slaan ze de bal mis?


